Parla-pippa

Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης στη φύση φαίνεται πως έχουν «καλωδιώσει» τον ανθρώπινο εγκέφαλο, έτσι ώστε ενστικτωδώς, ακόμα και σήμερα, να προτιμά τη γαλήνη της εξοχής παρά τη σύγχυση των πόλεων, ακόμα και αν έχει γεννηθεί σε αυτές. Βρετανοί ψυχολόγοι, με επικεφαλής τον δρα Ίαν Φράμπτον του πανεπιστημίου Έξετερ χρησιμοποίησαν την τεχνική της μαγνητικής απεικόνισης του εγκεφάλου για να καταγράψουν τη νευρωνική δραστηριότητα μιας ομάδας εθελοντών που έβλεπαν είτε ειδυλλιακά τοπία στη φύση είτε εικόνες από τη ζωή σε μια μεγαλούπολη. Η έρευνα έδειξε ότι η περιοχή του ανθρώπινου εγκέφαλου που σχετίζεται με τη γαλήνια ηρεμία, ενεργοποιείται αυθόρμητα πολύ γρήγορα στη θέα της εξοχής και ενός αγροτικού τοπίου. Αντίθετα, στη θέα ενός αστικού περιβάλλοντος, δραστηριοποιείται -και μάλιστα με σημαντική καθυστέρηση- η εγκεφαλική περιοχή που εμπλέκεται στην επεξεργασία των πολύπλοκων οπτικών ερεθισμάτων, καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να ξεδιαλύνει τις ακριβώς βλέπει στο οπτικό πεδίο του. Όπως είπε ο Φράμπτον, «όταν ο εγκέφαλος κοιτάζει αστικά περιβάλλοντα, αναγκάζεται να κάνει πολλή δουλειά γιατί δεν ξέρει τι είναι αυτό που βλέπει. Ο εγκέφαλος δεν έχει μια άμεση και φυσική αντίδραση κι έτσι πρέπει να κάνει πυρετώδεις επεξεργασίες, οπότε, καθώς αναρωτιέται: "Τι ακριβώς βλέπω;", ενεργοποιείται το τμήμα του που ασχολείται με την οπτική πολυπλοκότητα». «Ακόμα κι αν κάποιος έχει ζήσει στην πόλη όλη τη ζωή του, φαίνεται πως ο εγκέφαλός του συνεχίζει να μην ξέρει απόλυτα τι να κάνει με αυτές τις πληροφορίες, με αποτέλεσμα να καταφεύγει στην οπτική επεξεργασία», πρόσθεσε. Ο βρετανός ψυχολόγος επεσήμανε πως οι αγροτικές εικόνες της υπαίθρου παράγουν μια «πολύ πιο ήπια» αντίδραση σε ένα τελείως διαφορετικό τμήμα του εγκεφάλου. «Δημιουργείται μια πολύ μικρότερη αντίδραση στο στεφανιαίο σύστημα, μια πολύ αρχαιότερη εξελικτικά περιοχή του εγκεφάλου, την οποία οι άνθρωποι μοιράζονται με τις μαϊμούδες και τους πιθήκους». Μάλιστα, αυτή η διαφορά αντίδρασης του εγκεφάλου δεν φαίνεται να είναι αισθητικής φύσης, αφού, όπως έδειξαν τα πειράματα, λαμβάνει χώρα ακόμα κι όταν οι άνθρωποι βλέπουν είτε πολύ ωραία αστικά περιβάλλοντα, είτε πολύ βαρετές εξοχές. Ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής Μάικλ Ντεπλέτζ, σχολίασε ότι οι κάτοικοι των πόλεων, βαθιά μέσα τους, μπορεί να υποφέρουν όπως τα ζώα που είναι αιχμάλωτα σε κλουβιά. Είναι ενδεικτικό, όπως είπε, ότι η μαζική μετακίνηση των ανθρώπων από την ύπαιθρο στις πόλεις έχει συνοδευθεί από «μια απίστευτη αύξηση της κατάθλιψης και των διαταραχών συμπεριφοράς». Η αιτία, ανέφερε, είναι ότι «έχουμε παραμελήσει τη σχέση που τα ανθρώπινα όντα έχουν με το (φυσικό) περιβάλλον τους και το πόσο ισχυρά συνδεδεμένοι είμαστε με αυτό». Πηγή: ΑΜΠΕ